یادم میاد تو دوران بچگی، وقتی می رفتیم توی باغمون، یکی از خواهرهام با کمک بقیه بچه ها به جون درخت ها میفتادن و یه چیزایی ازش می کندند و بعد توی خونه میومدند و با ذوق و شوق با اون ها یه چیزی به اسم "شرس" درست می کردند، املای صحیح کلمه رو بلد نیستم و دنبالشم نبودم فقط اینو میدیدم که خواهرم از اون به عنوان یک چسب مایع بسیار چسبنده برای درست کردن بادبادک ، که یه اسم دیگه داشت که الان خاطرم نیست، استفاده می کردند. یه چیزی میشد شبیه چسب های دو قلوی این دوره زمونه. و به نظرم اون موقع هنوز چسب دو قلو نبود و اون ها با چه ذوق و شوقی این چسب رو تهیه می کردند. و از اون موقع بود که یاد گرفتم، از این کلمه استفاده های دیگری هم میشود. مثلا اگر شما به یه چیزی یا یه کاری یا یه کسی زیادی متصل باشید، بهتون لقب "شرس" رو میدن و میگن مثه "شرس" نشو. و حالا با یادآوری خاطرات شیرین گذشته به این نتیجه رسیدم که  حال و احوال این روزهای زندگیمون، ما رو به یه آدم "شرس" از نوع مهربونش تبدیل کرده.....

بدین صورت که هر کسی از خونواده و دوستان، بخواد از قم رد بشه و به تهران یا طرف غرب یا شمال یا مشهد یا ... بره یا حتی برگرده اصفهان با تماس های مکرر ما حتما باید یه سر به ما بزنه. آستانه ی تحمل دلتنگیمون به شدت زیادی ی ی اومده پایین......پس شما، ای بانو و آقای محترم مواظب ثانیه ثانیه های با هم بودنتون کنار خونواده هاتون باشید و تو رو خدا قدر بدونید و شکر کنید ..................

زیر نوشت: این عکس صرفا جهت یادآوری دوران خوش گذشته بود.

زیر نوشت : این عکس هم صرفا جهت به یاد آوردن مجدد لحظه لحظه های خوش حال حاضر و امسال است و به این خاطر که "شرس" بودن هم عالمی دارد.